مرحوم آیت الله آقا مجتبی تهرانی از زهد در کلام امام عسگری می گوید:

زهد ادا و اطوار نیست

روایت از امام حسن عسگری صلوات الله علیه منقول است که حضرت فرمودند: با ورع ترین مردم کسی است که وقتی به یک عمل و کاری رسید که نمی داند حرام است یا حلال، آن کار را انجام ندهد.  اورع الناس من وقف عند الشبهة. وقتی به یک عملی می رسی که شبهه ناک است، یعنی نمی دانی این کار باطل است یا صحیح، حرام است یا حلال، اینجا توقف کن! آن کار را انجام نده! با ورع ترین مردم این شخص است.

اعبد الناس ما اقام علی الفرائض. عابدترین مردم کسی است که واجباتش را انجام بدهد. واجباتش را اقامه کند. این عابدترین مردم است. خوب توجه کنید اصلا در آن نه مستحباتی دارد و نه چیز دیگری غیر از واجبات. هیچ چیز نیست. کسی که فقط واجباتش را انجام دهد، از عابدترین مردم است. حالا بعضی خیال می کنند عابدترین مردم کسی است که شب تا به صبح به نماز بایستد و یا روزه مستحبی بگیرد، نخیر. کسی که مقید باشد واجباتش را انجام دهد، این عابدترین مردم است.

ازهد الناس من ترک الحرام. زاهدترین مردم کسی است که مرتکب حرام نشود. به این معنا که حرام را ترک کند. در باب زهد چون غالبا جنبه های مالی پیش می آید، فقط همین امور به ذهن آدم می آید. یعنی معمولا ما از زهد این را می فهمیم که  انسان مقید باشد مال حرام را ترک کند. ما این فرد را زهدترین مردم می دانیم، اما حضرت می فرمایند زاهدترین مردم از حرام خودداری می کند چه مال باشد و چه غیر مال. یعنی مرتکب حرام نمی شود.
حضرت نفرمود که زاهدترین مردم آن کسی است که مثلا نان خشک بخورد ! اصلا و ابدا ! یا مثلا کسی است که زیرش فرش نیندازد و روی وقوا بخوابد! زیر سرش بالش و متکا نگذارد و مثلا آجر بگذارد! مرحوم پدرم می فرمود هیچ وقت از این ادا و اطوارها در نیاورید! این عین تعبیر پدرم بود که گفتم. ایشان می فرمود از این ادا و اطوار ها درنیاور! این ها کار شیطانی است. اینها کار الهی نیست. در این کارها خدا نیست. این حرف ایشان است. ازهد الناس من ترک الحرام. کسی که کار حرام انجام ندهد زاهدترین مردم است.

اشد الناس اجتهادا من ترک الذنوب. ما در باب به اصطلاح طاعات و عبادات و امثال این ها می بینیم که این تعبیرات را می کنند که انسان باید کوشش کند و اجتهاد در اطاعت و عبادت داشته باشد. تعبیر "کوشش" و اجتهاد" در باب طاعات و عبادات مطرح می شود. در روایات ما هم همین طور است.
حضرت عسگری در اینجا می فرمایند: می دانید سخت کوش ترین مردم از نظر کوشش کردن نسبت به اطاعات  الهی و عبادات الهی کیست؟ آن کسی است که مقید باشد، گناه نکند. گناه نکن! نه اینکه اشد الناس اجتهادا کسی است که روزها روزه باشد و شبها هم تا به صبح بیدار باشد. کسی که این کارها را شروع کند خیلی سخت کوش نیست. اینکه مقید باشی گناه نکنی خیلی سخت است. اگر این گونه باشی تو را جزء افرادی می نویسند که کوشش زیاد برای اطاعت و عبادت خدا کرده ای.
اشد الناس اجتهادا من ترک الذنوب. یعنی گناه را ترک کن، تمام مستحبات پیش کش! با مستحبات کاری نداشته باش! با مکروهات کاری نداشته باش! مکروهات خیلی مهم نیست. اصلا این حرف ها تا زمانی که تو آلوده به گناه هستی، مطرح نیست. به تعبیر دیگر، می دانی از اول تا آخر روایت چه در می آید؟ اینکه کسی که مقید باشد به واجباتش عمل کرده و محرمات را ترک کند، با ورع ترین، عابدترین، زاهدترین و با کوشش ترین مردم در راه اطاعت الهی است.

روایت دیگری از امام عسگری علیه السلام منقول است که حضرت فرمودند:
زیاد به یاد خدا باشید "اکثروا ذکرالله تعالی" این ذکر (یاد) به معنای ذکر درونی است، چون در جمله بعد دارد: " و ذکر الموت " و مرگ نیز فراموشت نشود، چون در این عبارت ذکر به معنای درونی است. ذکر در عبارت اول نیز به قرینه به معنای یاد است، نه ذکر زبانی و این ذکر نقش سازنده دارد. حضرت می فرمایند: خدا یادت نرود، مرگ هم فراموش نشود. این دو سفارش، درونی بوده است. حضرت دو سفارش بیرونی هم فرموده اند:
سوم: قرآن زیاد بخوانید " و تلاوة القرآن " تلاوت قرآن آثار بسیار زیادی دارد و از نظر معنوی نورانیت می آورد.
چهارم: زیاد درود بر پیامبر بفرستید. حضرت سفارشات قبل را بدون علت فرمودند و فقط برای همین سفارش علت فرمودند، چون صلوات بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم ده حسنه محسوب می شود.
مسئله صلوات بحث مفصلی است که در اینجا اشاره ای می کنم. صلوات هم نقش اثباتی دارد و هم نقش محوی. اینکه حضرت می فرمایند هر یک صلوات وقتی در نامه عمل ثبت و ضبط می شود ده حسنه نوشته می شود، نقش اثباتی است . از طرف دیگر حضرت در روایت دیگری می فرمایند نقش محوی نیز دارد، یعنی نقش استغفار هم دارد.
در روایات متعدد داریم که صلوات نقش نفیی هم دارد. یعنی از یک طرف حسنه نوشته می شود از طرف دیگر سیئه ای هم پاک می شود. به تعبیر دیگر صلوات دو چهره ای است، این که می گویند: بهترین ذکر صلوات است، به علت دو چهره بودن او است. صلوات هم مداد است هم پاک کن. لذا بسیار به صلوات سفارش شده است.
جنبه اثباتی صلوات نیز بحث مفصلی است، حتی در یک روایت داریم وقتی کسی صلوات بفرستد برایش ده حسنه می نویسند، از آن طرف ملائکه هفتاد صلوات برای او می فرستند، از طرف دیگر هم خدا هفتصد درود بر او می فرستد. جنبه ضریب صلوات بسیار بالاست و ما نمی توانیم که در فرستادن یک صلوات چه خبرها است. لذا امام عسگری علیه السلام سفارش به صلوات فرمودند.